ம்ம் மனிதர்கள்

வேவு பார்க்கவென்றே சில புறாக்கள்
பூங்கொத்து சுமந்து வருகின்றன
வந்தவையெல்லாம் வருத்தத்துடன் திரும்பாமலிருக்க
நானிருக்கும் வேதனைகளைச் சொல்லிப் புலம்புகிறேன்
அய்யோ பாவமென
’உச்’சுக்கொட்டி உற்சாகமடைகின்றன
பேரன்பின் நதி நான்
மிதக்கும் கவலைகளில் புரிந்து கொள்
நான் அத்தனை அடர்த்தியானவள்
வெளிச்சங்கள் நடமிடும்
கருமிருட்டுக் காட்டுக்குள்
தேடிக் களைத்திடுமுனக்கு
ஆச்சர்யங்கள் இன்னுமிருக்கிறது....
ஆசுவாசம் கொள்!
இந்த இரவு விடியட்டும்