துறவி

சலனமுற்று நகரும் நதியுள் கால் நனைக்கிறேன்
என் வரவின் ஆச்சர்யங்களற்று
அதன் போக்கில் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது
ஏதோ புரிந்தது
நனைந்த பாதங்களின் ஈரத்தை
காற்றும் வெயிலும் உறிஞ்சித் தீர்க்கின்றன
தனலா தண்மையா
எதற்குமசையாமல் நடக்கப் பழகுகிறேன்
துறவியென்பது செவிப்பறை சேர்கிறது
துள்ளியெழுந்து
மிகைப்புனைவை போர்த்திக் கொள்கிறேன்
நாணமும் பயிர்ப்பும்
அலங்காரமாய் ஒட்டிக் கொள்கின்றன
எவருமில்லை
நானே தான் இதற்கெல்லாம் காரணம்
இன்னமும் தீர்ந்திடாத இளமையோடெல்லாம்
துறவறம் பூணுதல் அத்தனை அழகல்ல