இருண்மை வலி

இருண்மை படர்ந்த கவிதையுள்
உருகும் சிறுமெழுகென
ஒளிசிந்திப் போகிறது ஏதோவொரு வரி
விலங்கிட்ட கைகளுடன்
பளீரிடும் சிரிப்பை உதிர்க்கும்
அவளை வெளிச்சத்தில் பாருங்கள்
ஒளி குன்றும் போதில் குளமாகிய கண்கள்
எழுத நினைத்த அனைத்தையும் மறந்துவிட்டேன்
இன்னொரு மெழுகுவர்த்தியைக் கொல்ல வேண்டும்
இப்போதைக்கு அவ்வளவு தான்
விலங்கை விடவும் இருளே அதிகம் அச்சுறுத்துகிறது
அவளையும் என்னையும்...
முடிந்தால் பூட்டிய விலங்குடைக்க
நாளை ஏதேனும் செய்யவேண்டும்