மதுமலர்

மதுவழியும் மலர்களின் மடியில்
கவிழ்ந்துறங்கும் நிலவுக்கென
சலசலக்கும் குளக்கரையில்
சலனமற்று காத்திருக்கிறேன்
சத்தமாய் சதிராடிக் கொண்டிருக்கிறது
ரசனையில் ஊறித் திளைத்த மனம்

கவலையற்ற காதலோடு
களமிறங்கி ஒளிவீசுகிறது தண்ணிலவு
களங்கமெல்லாம் மச்சமென
திமிறி வசப்படுகிறது மனது

முன்னிரவுத் தொடுகையில்
முளைக்கத் துவங்கின சிறகது
பின்னிரவுக்கெல்லாம் பறக்கத் தயாராய்
பேதை நான் அறிந்தேனில்லை

எட்டி உதைத்து எம்பிப் பிடித்தேன்
தூரத்தே பூமி
தொடும் தொலைவின் வானம்
சுமந்து பறந்த நிலா
நடுவானில் மல்லாந்து சிரிக்க
உதிரத் துவங்கிய நான்
பறக்கத் துவங்கினேன்
அட!
ஒடுங்கிய சிறகுகள்
விரிந்த கணம்
வசப்பட்டது வானம்
கன்னஞ் சுடும் கதிரொளியில்
கனவென்று உறைக்கக் கூடும்
அதுவரையில்....
நிலவு கலமாகவும்
நான் அதில் பயணியாகவும்