அரவமற்ற இரவுகள்

வெளிச்சம் தீர்ந்த நல்லிரவொன்றில்
சட்டெனப் பூத்தன விண்மீன்கள்
தத்தம் இருப்பினைத் தெளிந்து
சேர்ந்தன இரவு பட்சிகள்!

தாழ்வாரத்தின் மூலையில்
பஞ்சாரத்து அடைக்கோழி
சிணுங்கலோடு முட்டைகளை
சேர்த்தணைத்துக் கொண்டது!

நீர்த்துப் போன கனவுகளின் பிம்பம்
கண்களை விட்டு எம்பப் பார்த்ததும்
என்றைக்கோ வழியவிட்ட கண்ணீரை
இன்றைக்குத் துடைத்துக் கொண்டன
கைகள் அனிச்சையாய்!

சலசலக்கும் தென்னை ஓலைகளில்
சீறிப் பாய்ந்தடங்கும் வண்டின் ரீங்காரம்
பூக்களைக் கிழித்துத் தேனுண்ட மயக்கம்!

கடிகாரமுட்கள் சங்கமித்தும் பின்
சத்தமிட்டும் கனவைக் கலைத்தன
அன்று அம்மாவாசை என்பதறியாமல்....
சூரியபிம்பத்தின் வரவுக்காய்
முற்றத்தில் சலனமற்றுக் காத்திருந்தேன்
ஒரு நிலவொளியின் பரவல்
அடர் இருட்டை விழுங்கி
வெளிச்சம் உமிழ்வதைக் கண்ணுற!