நெஞ்சிற்கினியதைத் தீர்க்கமாய்
பகர்கின்ற எல்லாப்பொழுதிலும்
எதிர்ப்புகள்
திமிரென்றும் மமதையென்றும்
தலைமுறை இடைவெளியற்று
எல்லோரும் ஓரினமாய்
நான் மட்டும்
தனிமரமாய்....
உலகோடு ஒத்துவாழ்தலில்
அத்தனை சுகமில்லை
முரண்பட்டு வாழ்தல் நலம்
நேர்ந்தது நியாயமென்கிறபோது
ஏதோவொரு ஒன்றுகூடலில்
ஒப்புக்கு கைகலத்தல்
ஒப்பனைகள் ஆடைகள் ஆபரணங்கள்
மிஞ்சிப்போனால்
அவள் அவன் குறித்த விமர்சனங்கள்
புறம்பேசி அகம் மகிழ்வார் குழுமம்
என்ன செய்வது?
கூடாமல் தனித்திருந்தேன்
அவரவர் பார்வைப்படி
எள்ளலும் நகைத்தலும்
கசிந்த மெல்லிசையோடு மட்டும்
கூடிப் பிரிந்தேன்
நடுக்கம் மேவியதொரு
தேனீர் கோப்பை
மெதுவாய் உறிஞ்சி
நாவால் இதழ் துடைத்து
தன்வயமாக்கும் சுவை
அது கலை
சுற்றியிருப்போர் மறந்து
தொலைத்தல் பிழை!
பின்னிரவின் ஆரம்பத்தில்
வெறிச்சோடிக் கிடக்கும்
மாநகரச் சாலைகள்
சின்னச் சீறலோடு பயணிக்கும்
அற்புதமான தருணங்களில்
விழி மோதும் எதிர்காற்று
’ஹோ’வெனும் உள்மனக் கொண்டாட்டம்
உடல்மொழியில் நளினமாய்...
மீண்டும் அதே பிழை
’சுற்றம் மறத்தல்’
கற்பனையில் கண்ட உறவுகள்
என்றேனும் உயிர்கொண்டெழுந்தால்
ஆர்வமிகுதியில்
‘அப்பா’ ‘அண்ணா’ ‘அக்கா’
என்றெல்லாம்
உறவு மெச்சுதல்
அதிகபட்ச அநாகரிகம்...
அனேகமுறை நடப்பதுண்டு
வெளியூர் பிரயாணங்களில்
வயோதிகமோ பால்மணமோ
பாத்திரத்திற்கேற்றபடி
’வளவள’த்தலில்
வாய்க்கும் வழித்துணைகள்
வாழ்த்துகளோடு பிரிதல் சாத்தியம்
தனிமையில் புழுவாய்
வெளிச்சம் கண்டதும்
இறகு தரிக்கும்
அதிசயஜீவி நான்...
நிரந்தரமற்ற பறத்தலில்
ஒவ்வொரு கணமும்
வெற்றிடமற்று
நினைவுகள் தளும்ப...
பீனீக்ஸ் பறவையாய்
சரிகின்ற மாராப்பும்
குவிகின்ற பார்வைகளும்
அலட்சியப்படுத்தி
தடுமாறும் கிழவியை
தாங்கிப்பிடித்தால்
அடக்கமற்றவள் இன்னும்பிற
பட்டங்கள்
’ஆளப்பிறந்தவள்’ நான்....
அடுத்தவள் கணவன்
அவளின் அண்ணன்
தோழியின் காதலன்
நட்பெனும் போர்வையில் நஞ்சோ
உறவுக்குள் யாரோ எவரோ
அவரவர் அப்படியே
என் சுயம் காயப்படாத வரை.
அத்துமீறி அவமானப்பட்டவர்கள்
எதிரிகளாகிப் போயினர்
சேர்ந்த பழிகள்
எண்ணிக்கையில் ஏராளம்
காட்சிக்கு வைத்தால்
’கின்னஸ்’ சாதனை.
இருப்பினும்
எள்ளளவும் மாற்றமில்லை
குற்றப்பத்திரிக்கை நீள்கிறது....
இதுவரை எப்படியோ
இனிமேல்
இயல்பாய் இருத்தலை
நிறுத்தியாக வேண்டும்
நான்!
காரணம்
என் மனவீதியில் ஆட்களேயில்லை!
பகர்கின்ற எல்லாப்பொழுதிலும்
எதிர்ப்புகள்
திமிரென்றும் மமதையென்றும்
தலைமுறை இடைவெளியற்று
எல்லோரும் ஓரினமாய்
நான் மட்டும்
தனிமரமாய்....
உலகோடு ஒத்துவாழ்தலில்
அத்தனை சுகமில்லை
முரண்பட்டு வாழ்தல் நலம்
நேர்ந்தது நியாயமென்கிறபோது
ஏதோவொரு ஒன்றுகூடலில்
ஒப்புக்கு கைகலத்தல்
ஒப்பனைகள் ஆடைகள் ஆபரணங்கள்
மிஞ்சிப்போனால்
அவள் அவன் குறித்த விமர்சனங்கள்
புறம்பேசி அகம் மகிழ்வார் குழுமம்
என்ன செய்வது?
கூடாமல் தனித்திருந்தேன்
அவரவர் பார்வைப்படி
எள்ளலும் நகைத்தலும்
கசிந்த மெல்லிசையோடு மட்டும்
கூடிப் பிரிந்தேன்
நடுக்கம் மேவியதொரு
தேனீர் கோப்பை
மெதுவாய் உறிஞ்சி
நாவால் இதழ் துடைத்து
தன்வயமாக்கும் சுவை
அது கலை
சுற்றியிருப்போர் மறந்து
தொலைத்தல் பிழை!
பின்னிரவின் ஆரம்பத்தில்
வெறிச்சோடிக் கிடக்கும்
மாநகரச் சாலைகள்
சின்னச் சீறலோடு பயணிக்கும்
அற்புதமான தருணங்களில்
விழி மோதும் எதிர்காற்று
’ஹோ’வெனும் உள்மனக் கொண்டாட்டம்
உடல்மொழியில் நளினமாய்...
மீண்டும் அதே பிழை
’சுற்றம் மறத்தல்’
கற்பனையில் கண்ட உறவுகள்
என்றேனும் உயிர்கொண்டெழுந்தால்
ஆர்வமிகுதியில்
‘அப்பா’ ‘அண்ணா’ ‘அக்கா’
என்றெல்லாம்
உறவு மெச்சுதல்
அதிகபட்ச அநாகரிகம்...
அனேகமுறை நடப்பதுண்டு
வெளியூர் பிரயாணங்களில்
வயோதிகமோ பால்மணமோ
பாத்திரத்திற்கேற்றபடி
’வளவள’த்தலில்
வாய்க்கும் வழித்துணைகள்
வாழ்த்துகளோடு பிரிதல் சாத்தியம்
தனிமையில் புழுவாய்
வெளிச்சம் கண்டதும்
இறகு தரிக்கும்
அதிசயஜீவி நான்...
நிரந்தரமற்ற பறத்தலில்
ஒவ்வொரு கணமும்
வெற்றிடமற்று
நினைவுகள் தளும்ப...
பீனீக்ஸ் பறவையாய்
சரிகின்ற மாராப்பும்
குவிகின்ற பார்வைகளும்
அலட்சியப்படுத்தி
தடுமாறும் கிழவியை
தாங்கிப்பிடித்தால்
அடக்கமற்றவள் இன்னும்பிற
பட்டங்கள்
’ஆளப்பிறந்தவள்’ நான்....
அடுத்தவள் கணவன்
அவளின் அண்ணன்
தோழியின் காதலன்
நட்பெனும் போர்வையில் நஞ்சோ
உறவுக்குள் யாரோ எவரோ
அவரவர் அப்படியே
என் சுயம் காயப்படாத வரை.
அத்துமீறி அவமானப்பட்டவர்கள்
எதிரிகளாகிப் போயினர்
சேர்ந்த பழிகள்
எண்ணிக்கையில் ஏராளம்
காட்சிக்கு வைத்தால்
’கின்னஸ்’ சாதனை.
இருப்பினும்
எள்ளளவும் மாற்றமில்லை
குற்றப்பத்திரிக்கை நீள்கிறது....
இதுவரை எப்படியோ
இனிமேல்
இயல்பாய் இருத்தலை
நிறுத்தியாக வேண்டும்
நான்!
காரணம்
என் மனவீதியில் ஆட்களேயில்லை!
3 comments:
Inimel iyalpaakave irupom. Ithu saathiyamaa ?
அருமையான கவிதை...
நீண்ட நாட்களாச்சு போல கயல் எழுதி...
வாழ்த்துக்கள்.
நல்ல கவிதை ... ஆனால் அதிகமான ஒரு மனப் போராட்டத்தை வெளிப்படுத்துகிறது... ஒத்து வாழ்தன் என்னும் போர்வைக்குள் தனித்தன்மையைத் தொலைத்து விடாதீர்கள் .. தன் தனித்துவத்தை உணர்ந்து அதற்கு இடம் கொடுத்து வாழ்பவர்கள் எண்ணிக்கை புலிகளின் எண்ணிக்கை போல் குறைந்து கொண்டே வருகிறது ... :-)
Post a Comment