யாரோவென...

உன்
போலியான புன்னகையில்
நேர்மையற்ற கண்களில்
பசப்பலான வார்தைகளில்
மரணத்தின் வாயிலை
தொட்டு மீள்கிறது என்னுயிர்
சபிக்கப்பட்டழிந்த நட்பின் சுவடுகளை
வாஞ்சையுடன் வருடிப்போகின்றன
நினைவலைகள்
வலிதந்த காலங்கள் நீங்கலாக...

எனக்கிழைத்த துரோகத்தின் பின்புலம்
காதலோ கொடுங்காமமோ கூடாநட்போ
ஏதோவொன்றாயிருக்கலாம்
சுகித்து மீண்டதும்
இல்லை - அவ்விடம்
சூடுபட்டு விலகிய பொழுதேனும்
புரிந்திருக்க வேண்டும்
உன்மீதான நட்பும்
கொண்டாடிய நானும்
நியமங்களின்றி நிந்திக்கப்பட்டு
அந்நியமானது

உன் பெயரை
சுவாதீனமின்றி அர்ச்சிக்கும்
உதடுகள் என்றேனும்
வரம்பு மீறக்கூடும்
அன்றேனும் உயிர்த்தெழு
கர்வம் நீர்த்த சுயத்தோடு...

உன்னாலுடைந்த இதயத்தில்
கடைசிச் சில்லும்
நொறுங்கித் தீரும் வரை
மனவீதியெங்கும்
நிராகரித்தலின் பெருமிதத்தோடு
எக்காளமிடு
எனக்குள் நீ
யாரோவென...