ஆதியடிமைகள்

வசந்தசேனையின் முத்துப்பல்லாக்கில்
இரண்டாமடுக்கு கானகப் போரில்
கைபற்றிய முத்துகளாலானது

மூன்று நான்காம் அடுக்குகள் 
ஏதோவொரு தீவிலிருந்து
திருடப்பட்டது
கொள்ளையர் உபயம்

முதலடுக்கு உப்புநகரத்தில்
முதலையின் வியர்வையில்
பழுத்தது

மார்தொடும் ஆரமோ
முகலாய அரசிகளிடமிருந்து
பெற்றதாம்

வளை முத்துக்கள்
இடை முத்துக்கள்
காதணி முத்துக்கள்
விரலணி முத்துக்கள்
ஒவ்வொன்றுக்கும்
ஒவ்வொரு கதை

பன்னெடுங்கால வரலாறைச்
சுமப்பதெனவே
பெருமிதங் கொண்டனர்
தூக்குத் தூக்கிகள்

பல்லக்கு நிரந்தரம்
முக்காடிட்ட பேரழகிகள்
மாறிக்கொண்டேயிருக்கிறார்கள்
எல்லோருக்கும் ஒரே பெயர் தான்
வல்லமை மிக்க சமூகம்
நீந்திக் களிப்பதற்கும்
அவர்தம் குலவிளக்குகள்
காறி உமிழ்வதற்கும்
ஆதியடிமைகள் அவசியம் தானே?

பெண்ணுடல் மீது
ஆணாதிக்கம் தன் வக்கிரத்தை
புகழாய்
காமமாய்
வர்ணனையாய்
இரட்டுற மொழிதலாய்
இன்னும் பிறவாய்
பதித்துக் கொண்டே தானிருக்கிறது

புகழ் மிகுத்தது தன்னுடல்
வெகுமதிகள் முத்தென்று
மின்னி மறைகிறது
இளக்காரப் புன்னகை
அவள் முகத்தில்

தன்னிடமிருக்கும் சுதந்திர மனதை
கொய்திடவல்ல காதலுடைத் தலைவன்
இன்றுவரை பிறக்கவில்லையென்றே
செறுக்குடன் இறக்கிறார்கள்
தொன்மரபின் வசந்தசேனைகள்