அசுர கனா

பிடரி மயிர் கூச்செரியும் 
மின்வெட்டு இரவுகளில் 
அச்சுறுத்தும் குறட்டை ஒலிகளுக்கிடையில் 
அசுரன் ஒருவனின் அட்டகாசம் அதிகமிருக்கிறது
கையிலேந்திய வாட்களில் சொட்டும் குருதி 
ராஜபாட்டையில் ரத்தக்கம்பளம் விரித்துப் போகிறது 
குளம்படிகளின் பேரிரைச்சலைக் காட்டிலும் 
தூசிப் படலத்தில் மூச்சுத் திணறுகிறது 
கறைபடிந்த பற்களின் அசுத்தத்தைப் போலவே 
அவன் வார்த்தைகளும்... 
முகஞ்சுளிக்கிறேன்
குதிரையிலிருந்தபடியே
என் தலை கொய்து போகிறான்
பிரிந்த உடலின் தவிப்பை பாடியபடி
இமைக்க மறக்கிறேன் மெல்ல மெல்ல...
சாம்பிராணி புகையோடு
தினப்படி வசைபாடும் அம்மாவும்
புழுதி பறக்கும் மண்சாலையும்...
எது நிசமெனத் தெளியுமுன்
இயந்திரமாய் அலுவலகம் நுழைகிறேன்
நாளைய கனவிலேனும்
வெட்டப்படுமுன் விழித்துவிடவேண்டும்