கரையான் அரித்த ஏடுகள்

கனவுத்தச்சன் ஒருவன்
கால‌ங்கால‌மாய் க‌ண்ணில்
கருவாக்கிய‌ காவிய‌ம‌து!

க‌ளைவெட்டி சுள்ளி சும‌ந்து
க‌ளைப்பில் க‌ண்ணயருமுன்
வ‌ரைந்து வைத்த‌ வர‌லாறு!

வரையறையில்லா நெடுநிலப் ப‌ர‌ப்பு
வ‌ர‌ம்புக‌ள் தாண்டி வ‌றுமையும் தாண்டி
கேள்வி ஞான‌ம் த‌ந்த‌ த‌மிழாலே ‍- அது
வைரம் பதித்த‌ காப்பிய‌க் க‌ல‌ச‌ம்!

ஆண்டான் அடிமையெனும்
ஆதிக்க‌வாத‌ ச‌முதாய‌த்தில்
அட‌க்கி வைத்தான் அத்த‌னையும்
அவனுக்குள்ளே பொக்கிஷமாய்...

பட்டினத்தார் பாட்டும் பாவைக் கூத்தும்
பலவகை கீதமும் ஒலிக்கையில்
பாடிவைப்பான் இவனும் பாவத்தோடு
கூச்சலினூடே தானும் கவிதை சொல்வான்!
புரியாத மொழிக்கும் பழகாத இசைக்கும்
கைத்தட்டும் மேதாவிக் கூட்டம்
பாம‌ர‌ன் ப‌க்க‌ம் பார்க்க‌வேயில்லை!

உழ‌வு ந‌ட‌ அரைக்காணியில்லை
உண்டுறங்க ஒழுகாத‌ குடிசையில்லை
அடுத்த‌ வேளை உண‌வுக்கு....

இப்ப‌டியே இப்ப‌டியே
போராட்ட‌க்க‌ளம் நித‌மொரு
க‌த்தியோடு ம‌ல்லுக்கு வர
'பார்த்திப‌ன்' க‌ன‌வாய் மாறிப் போயின
பாமரன் கனவுகளும் பதிக்கத் தவறிய‌
இல‌க்கிய‌ முத்திரைக‌ளும்!

பின்னொரு நாள்
அன்பன‌வ‌ன் அவா இனிதே
அர‌ங்கேறிய‌து!
க‌லைம‌களே வ‌ந்திவ‌னை
வாழ்த்திவிட்டு
அவ‌ச‌ர‌மாய் அக்காப்பிய‌ம் கேட்க‌
புதைத்து வைத்த புலமையெல்லாம்
அப்ப‌டியே ஒப்புவித்தான்
செல்ல‌ரித்த‌ சொற்க‌ள் போக‌
மிச்ச‌மாய் ஏதுமில்லை!

கால‌ம் கட‌ந்து வ‌ந்த‌ க‌ட‌வுளை
குறை சொல்ல‌ யாருமில்லை
கொடுப்பினை இவ‌னுக்கில்லை
குத்தலாய் கேலிக‌ள் பலவும்!
ந‌ர‌ம்பில்லா நாக்கின் வ‌ழி
எள்ளுவாரெல்லாம் அறிவாரோ
பாமர‌ன் த‌ன் நிக‌ரில்லா புலமைத‌னை!